Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων Ποντίων

Η 19η Μαΐου σηματοδοτεί τη μνήμη της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου (1916-1923), μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές στην ιστορία της Ελλάδας.

Τα αρχεία που τηρούνται κυρίως από ιερείς δείχνουν ότι τουλάχιστον 350.000 Πόντιοι Έλληνες εξοντώθηκαν από τουρκικά στρατεύματα και Κούρδους παραστρατιωτικούς. Άλλες πηγές, συμπεριλαμβανομένων ξένων ιεραπόστολων, αναφέρουν 500.000 θανάτους, οι περισσότεροι από απέλαση και αναγκαστικές πορείες στην έρημο της Ανατολίας.

Οι ελληνικές πόλεις (Πάφρα, Σαμψούς, Κερασούς και Τραπεζούς) υπέστησαν σφαγές και εκτοπίσεις που κατέστρεψαν τους πληθυσμούς τους

Ο Πόντος (Πόντος), μια αρχαία ελληνική λέξη για τη «θάλασσα», αναφέρεται στη Μαύρη Θάλασσα και τις γύρω παράκτιες περιοχές.

Η Γενοκτονία είδε το τέλος του Πόντου στην ιστορική του πατρίδα, η οποία είχε τεράστιο ελληνικό πληθυσμό και πολιτισμό.

Ολόκληρα χωριά και πόλεις καταστράφηκαν, ενώ χιλιάδες αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε γειτονικές χώρες. Το σχέδιο της οθωμανικής κυβέρνησης για εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών που ζούσαν στην Τουρκία, συμπεριλαμβανομένων Ελλήνων, Σύριων και Αρμενίων, τέθηκε σε ισχύ το 1914, με το διάταγμα ότι όλοι οι Πόντιοι άνδρες ηλικίας 18 έως 50 ετών θα έπρεπε να παρουσιαστούν στον στρατό. . Όσοι αρνήθηκαν να το κάνουν έλαβαν εντολή να πυροβοληθούν αμέσως.

Το οθωμανικό καθεστώς φοβόταν τον πληθυσμό των Ποντίων όχι μόνο λόγω του ταχέως αυξανόμενου αριθμού τους που είχαν φτάσει τις 700.000 στις αρχές του 20ού αιώνα αλλά και λόγω της πολιτιστικής και οικονομικής ανάπτυξης της μειονότητας.

Πόλεις όπως η Σαμσούς, η Τραπεζούντα και η Κερασούς παρουσίασαν αξιοσημείωτη ανάπτυξη σε εκκλησίες και σχολεία. Ωστόσο, η άνοδος του κινήματος των Νεότουρκων θα έδινε ένα βάναυσο τέλος στην ακμάζουσα ελληνική κοινότητα της περιοχής.

Greek Pontian Genocide  Remembrance Day

May 19 marks the remembrance of the Pontian Greek Genocide (1916-1923), one of the darkest moments in Greece’s history.

Records kept mainly by priests show a minimum of 350,000 Pontian Greeks were exterminated by Turkish troops and Kurdish paramilitaries. Other sources including foreign missionaries mention 500,000 deaths, most through deportation and forced marches into the Anatolian desert.

Greek cities (Pafra, Samsous, Kerasous, and Trapezous) endured massacres and deportations that destroyed their populations

Pontus (Pontos), an ancient Greek word for “sea”, refers to the Black Sea and the surrounding coastal areas.

The Genocide saw the end of Pontos in its historic homeland, which held a huge Greek population and culture.

Entire villages and cities were devastated, while thousands were forced to flee to neighbouring countries. The Ottoman government’s plan to annihilate the Christian populations living within Turkey, including Greeks, Syrians and Armenians, during World War I was set into force in 1914, with the decree that all Pontian men aged between 18 to 50 would have to report to the military. Those who refused to do so were ordered to be shot immediately.

The Ottoman regime feared the Pontiac population not only because of their rapidly growing numbers which had reached 700,000 by the early 20th century but also because of the cultural and economic growth of the minority.

Cities like Samsous, Trapezous and Kerasous displayed a remarkable growth in churches and schools. However, the rise of the Young Turks movement would put a brutal end to the thriving Greek community of the area.