Λένε ότι η ζωή δεν έρχεται με συνταγολόγιο και με δοσολογίες χαράς και λύπης. Βάζεις ένα ψίχουλο από την μιά και δύο από την άλλη. Φαντάζομαι ό,τι η ζωή είναι γλυκιά και ίσως αυτό το κομμάτι της πίτας του χρόνου να κυνηγάμε αλλά και να μας κυνηγάει.

Με αυτό το κομματάκι της ευτυχίας να μας χορτάσει και να το χορτάσουμε ,εικάζω ό,τι μας κατατρέχει ,μας δυναστεύει ,μας οδηγεί . Αλλιώς ,στα αργότερα του χρόνου , έρχεται και η πείρα ,και μας συμβουλεύει με την πίκρα της ,για τους λάθος υπολογισμούς , σχεδιασμούς ,αφετηρίες και τα πλάνα μας. Εντούτοις ,μιας και η ζωή  είναι δύσκολη σαν λέξη αφηρημένη και πράξη ,στο ενδιάμεσο πιθανόν ,να βρίσκεται η απάντηση . Είναι τα λεπτά σημεία που αυτές οι δύο  συντεταγμένες ,λόγων και έργων ,όταν συναντιούνται ,ακουμπάνε  τα χνώτα και τα θέλω  τους ,μάλλον και σίγουρα ,γίνονται θαύματα και στιγμές που μένουν στην μνήμη και στο κάθε τώρα.

Αν η ζωή είναι δώρο με ή χωρίς περίτυλγμα και φρούφρού ,τότε και η κάθε νυχτοήμερη μας παρουσία ,είναι και γίνεται γιορτή .

Αν η ζωή είναι το τώρα ,που σε λίγο θα γίνει χτές ,τότε πρέπει να δίνεις το παρών και το τετράδιο απουσιών να έχει τις απαραίτητες ,λόγω κωλύματος ,λόγω ασθενειών ,λόγω βαρεμάρας ,ημερομηνίες μη παρουσίας σου .

Αν η ζωή είναι σχολείο που συνεχώς μας μαθαίνει που είναι το πεζοδρόμιο που μας μεγάλωσε ,τότε πρέπει να υπάρχουν και οι δρόμοι ,και η πολυκοσμία και τα κάθε λογής ταξίδια.

Να βάλεις την ζωή και τα έτσι και τα αλλιώς της μέσα σε λίγες αράδες και γραμμές μοιάζει με χαμένο στοίχημα και Λόττο του Σαββάτου .

Να ορίσεις γιατί τα γράφεις ή δεν τα γράφεις τα μελλούμενα και τα καθημερινά που περνάς και τα συναισθήματα σου ,αυτά που σου αφήνει η μέρα ή ο χρόνος που θάρθει μάλλον και αυτό σίγουρα είναι στην χώρα του απίθανου. Προβλέψιμα τα μέσα της ψυχής ,απρόβλεπτες και οι πολλές συναντήσεις με του χρόνου τις στροφές έχουν ανοιχτό λογαριασμό. Ήρωες και αντι-ήρωες ,συμπεριφορές και μη συμπεριφορές συναντάς κάθε μέρα . Πότε γίνονται όλα αυτά ; Όταν σηκώνεσαι από την ακινησία ,από την χαλαρότητα και στις μικρές αποδράσεις ,εκδρομές και επισκέψεις ,πρόσωπο με πρόσωπο βρίσκεσαι .

Από την εσώκλειστη κοσμάρα σου ,στις μυρουδιές του κόσμου. Από το ελάχιστο σημείο του εγώ, στα πολλά εγώ ,του έξω από τους τοίχους εγώ. Και είναι πάρα πολλά. Ειδήσεις πολλών αποχρώσεων κάθε ώρα και δευτερόλεπτο θα ακούς ,θα ξεφυλλίζεις και οι υπέρ του δικαίου,της αλήθειας ,θα καταγράφουν τα δεδομένα και θα κρίνουν και θα φωνάζουν και στην τελική των γεύσεων τους ,την επομένη μέρα ή νύχτα δεν θα μείνει τίποτε . Η επικαιρότητα αλλάζει τόσο γρήγορα την θεματολογία της και τρέχουμε να την προλάβουμε .

Κυρίως να την εννοήσουμε ,να γίνουμε κομμάτι της. Θεμιτό και λογικό ,αφού δεν ζούμε μόνοι μας σε αυτό τον τόπο ,και οι πληροφορίες τρέχουν .

Ας βάλουμε ένα φρένο σε αυτή την κίνηση ή την ακινησία του τι γίνεται εκεί έξω και που οι απαντήσεις στο κάθε τι δεν δίνονται αμέσως αν και θέλουμε να λυνόντανε όλα τα προβλήματα των λειμών,σεισμών ,καταποντισμών με το πάτημα ενός κουμπιού ή των ευχών τα λόγια ,και ας αλλάξουμε κεφάλαιο. Οι αλλαγές που ευχόμαστε να γίνουν πράξη αν και είμαστε έρμαια της ταχύτητας ,συμβάντων ,ατυχημάτων ,κακοδιαχείρησης πόρων ,επιθέσεων κάθε λογής και αποχρώσεων ,παίρνουν χρόνο .

  Αντιστρόφως ανάλογα ,τρέχει και η πραγματικότητα και οι αποχρώσεις της ψυχούλας μας με όλα αυτά.

Και το αποτέλεσμα ,να ,έρχεται αυθόρμητα . Είδες πως χάλασε ο κόσμος ; Βρε τι γίνεται στο κόσμο ,και καινούργιους δρόμους φτιάχνουν και αγορές και τι θα φορεθεί φέτος ,πηγαινοέρχονται στις κουβέντες και στις θεάσεις από τον καναπέ και στα κοινωνικά δίκτυα.

 Και κεί που αναφωνούμε ,κρίνουμε καταδικάζουμε με την ίδια ευκολία ξεχνάμε ,αποσιωπούμε ,αλλάζουμε κεφάλαιο και θέμα.

Είναι πολλά τα αφήγηματα της ζωής και πολλές οι εντάσεις και οι ισορροπίες που παίζουν στην οθόνη του μυαλού μας και της κάθε ώρας. Να πάρεις και την ζωή στα χέρια ,να την βγάλεις ή να μην την βγάλεις βόλτα θέλει χρόνο ,διάθεση και κότσια και κουράγιο και δυό δεκάρες ή πέννες στην τσέπη . Για να τα καταλάβεις όλα αυτά ,τα έτσι και τα αλλιώς τους ,μπορεί να περάσει μια ολόκληρη ζωή . Και ο θυμός για το τι γίνεται εκεί έξω ,που ζητάει λύση ακαριαία ,θέλει χρόνο.

Για να μπούνε τα πράγματα στην θέση τους την σωστή ,το περιβάλλον νάναι καθαρό ,οι θεσμοί να λειτουργούν ,το δίκαιο να επικρατεί ,θέλει δουλειά και διαχείρηση .

Συμβουλάτορας και διαχειριστής η ζωή σαν τα κοινόχρηστα της πολυκατοικίας αποδίδει στο καθένα ό,τι του αναλογεί. Και όλα αυτά γίνονται όταν κλείνει η πόρτα του καθενός και φαντάζεσαι τι μπορεί να συμβαίνει εντός των τοιχών.